سفارش تبلیغ
صبا ویژن



غزه از نگاه یک اسرائیلی - قسم به اسبان دونده مجاهدان...






درباره نویسنده
غزه از نگاه یک اسرائیلی - قسم به اسبان دونده مجاهدان...
والعادیات
ما مسلمانان اشغال بیت المقدس را همچون جراحتی در قلب خویش می‏یابیم که جز با فتح آن و بازگشت دیگر‏باره اش به دامان اسلام التیام نمی‏یابد.‏.. تقدیر تاریخ در جنگی که میان مسلمانان با اشغالگران کنونی فلسطین روی خواهد داد معنا خواهد شد... بیت‏المقدس، آماده باش. سپاه محمد (ص) خواهد آمد. (شهید آوینی)
تماس با نویسنده


لینک دوستان
تحریم کالاهای صهیونیستی
پاسخ به سؤالات وهابیت
مؤسسه تحقیقاتی ندا
مقاومت اسلامی لبنان
خبرگزاری قدس
سجیل (شعر مقاومت)
قدس‏مقدس
عادیات
نماینده
اقصی
وثاق
محمدرضا زائری
ایرانیان مقیم لبنان
اطلاعات شهدا (ایثار)
کمپین تحریم کالاهای صهیونیستی

عضویت در خبرنامه
 
لوگوی وبلاگ
غزه از نگاه یک اسرائیلی - قسم به اسبان دونده مجاهدان...


لوگوی دوستان

وبلاگ فارسی

آمار بازدید
بازدید کل :33948
بازدید امروز : 4
 RSS 

   

 فاجعه غزه از نگاه یک مورّخ اسرائیلی

 

هنوز همان حکایت قبلی است... هنوز مردم غزه میان اشک و آتش و خون روزگار می‏گذرانند... و سیاست‏مداران هم‏چنان تحلیل می‏کنند...

اوی شلیم ، یکی از این تحلیل‏گران است. او استاد دانشگاه آکسفورد انگلستان در رشته روابط بین الملل است. و یکی از برجسته‏ترین متخصصان سیاست خاور‏میانه و از سرشناس‏ترین مورخان جنگ اعراب و اسرائیل و تاریخ اردن است. وی که سال‏ها سرباز ارتش اسرائیل بوده، از منتقدان نام آشنای سیاست‏های ضد‏فلسطینی دولت اسرائیل است. تحلیل او از حمله اخیر اسرائیل به غزه انعکاس وسیعی در رسانه‏های انگلستان داشته است. مطلبی که در ادامه می‏آید، خلاصه مقاله‏ اوست که در هفتم ژانویه 2009 در روزنامه گاردین به چاپ رسید.  اعتراف این استاد اسرائیلی به اشتباهات اسرائیل، جالب توجه و خواندنی است:

تنها راه درک جنگ ناعاقلانه اسرائیل در غزه، فهمیدن زمینه تاریخی آن است. برپایی دولت اسرائیل در سال 1947 با بی‏عدالتی عظیمی علیه فلسطینیان همراه بود. 

نگارنده این یادداشت، خود کسی است که در اواسط دهه 60 وفادارانه به ارتش اسرائیل خدمت کرد.

به باور من، اشغال کرانه باختری و نوار غزه کاملا با هدف توسعه طلبی ارضی صورت گرفت.

چهار دهه کنترل غزه توسط اسرائیل، زیان‏های بی‏شماری را متوجه اقتصاد غزه کرد. اسرائیل، مردم غزه را به رنجبران و کارگرانی ارزان قیمت بدل ساخته است. اسرائیل از توسعه صنایع بومی در غزه ممانعت جدی به عمل آورد تا از طریق فرودستی اقتصادی فلسطینیان، استقلال سیاسی آن‏ها را ناممکن سازد.

غزه نمونه اعلای یک بهره‏کشی استعماری در دوران پسااستعماری است. ایجاد مستعمره نشین‏های یهودی در مناطق اشغالی، اقدامی غیر اخلاقی، غیر قانونی و مانعی غیر قابل عبور برای رسیدن به صلح است.

در مقابل یک و نیم میلیون ساکن غزه در سال 2005، تنها هشت هزار مستعمره نشین یهودی در این منطقه ساکن بودند. اما با این حال همین مستعمره نشینان 25 درصد زمین‏های منطقه، 40 درصد زمین‏های زراعی و بیشترین سهم منابع کمیاب آب را تحت کنترل خود داشتند. پهلو به پهلوی این متجاوزان خارجی، اکثریت جمعیت بومی غزه با فقری شدید و فلاکتی غیر قابل تصور زندگی می‏کردند. 80 درصد این جمعیت هنوز با هزینه روزانه کمتر از 2 دلار سر می‏کنند. 

از سال 2005 سربازان اسرائیلی به کنترل تمامی راه‏های ورود زمینی، هوایی و دریایی نوار غزه ادامه دادند. غزه یک شبه تبدیل به زندانی روباز شد. از آن پس نیروی هوایی اسرائیل از آزادی نامحدود برای انداختن بمب، شکستن دیوار صوتی با پرواز در ارتفاع پایین و کشتار ساکنان بینوای این زندان برخوردار شدند.

اسرائیل سابقه‏ای طولانی در همکاری‏های محرمانه با دولت‏های مرتجع عرب برای سرکوب ناسیونالیسم فلسطینی دارد.

 در ژانویه 2006، انتخابات آزاد و منصفانه شورای قانون‏گذاری دولت خود‏گردان فلسطین به پیروزی حماس انجامید. با این حال اسرائیل از به رسمیت شناختن دولتی که به شیوه‏ای کاملا دموکراتیک انتخاب شده بود، امتناع ورزید و مدعی شد که حماس صرفا یک سازمان تروریستی است. آمریکا و سازمان ملل، بی‏شرمانه در منزوی ساختن و تخریب حماس و نیز در جهت تلاش برای سرنگونی آن به اسرائیل پیوستند. از این پس تحریم‏های اقتصادی نیز نه بر ضد اشغالگر که علیه اشغال شده، و نه علیه سرکوبگر که بر ضد سرکوب شده اِعمال شد.

ماشین تبلیغات اسرائیل مصرانه به ملتش تفهیم کرده است که فلسطینی‏ها تروریست اند، با همزیستی با دولت یهودی مخالف اند، حماس متشکل از مشتی آدم خشک‏مغز مذهبی است و اسلام با دموکراسی ناسازگار است. ولی حقیقت ساده این است که فلسطینی‏ها انسان‏هایی عادی با خواسته‏هایی عادی اندآنچه آنان بیش از هر چیز آرزویش را دارند تنها تکه زمینی است که از آن خود بدانند و در آن با عزت و آزادی زندگی کنند.

 در حال حاضر پرونده اسرائیل یکی از عنان گسیخته‏ترین و بی‏امان‏ترین وحشی‏گری‏ها علیه ساکنان غزه را در خود دارد.

ارتش وقیح اسرائیل، بی‏تابانه به دنبال این بود که ضربه کوبنده‏ای به حماس بزند تا از این طریق لکه ننگ شکست در جنگ با حزب الله لبنان (2006) را از چهره خود پاک کند.

مثل همیشه اسرائیل قدرتمند، مدعی است که قربانی ستیزه‏جویی فلسطینیان شده است، اما قدرت نامتقارن دو طرف، کمترین تردیدی باقی نمی‏گذارد که قربانی واقعی کیست.   

اسرائیل با محاصره غزه، ورود باربر‏های حاوی مواد غذایی، سوخت، کپسول گاز آشپزی، وسایل بهداشتی و کمک‏های دارویی به غزه را نیز به شدت محدود کرده است. معلوم نیست چگونه سرمازده کردن و گرسنه نگه داشتن غیر نظامیان مظلوم غزه می‏تواند به تامین امنیت اسرائیلیان بینجامد؟ 

ددمنشی سربازان اسرائیلی کاملا با دروغگویی سخنگویان این دولت سازگار است. هشت ماه قبل از آغاز جنگ در غزه، اسرائیل اعلام کرد: 1- حماس، توافقات آتش بس را نقض کرده. 2- هدف اسرائیل از این جنگ دفاع از مردم سرزمینش است. 3- نیروهای اسرائیلی بسیار تلاش خواهند کرد که به غیر نظامیان بی‏گناه فلسطینی آسیبی نرسانند.

اما واقعیت این است که این تبلیغات آن‏ها چیزی جز مشتی دروغ نیست.چرا که بر خلاف گفته‏های آنان، این اسرائیل بود که با حمله به غزه در 4 نوامبر 2008 که منجر به کشته شدن شش تن از مردان حماس شد، آتش بس را شکست، نه حماس. هدف اسرائیل نیز نه دفاع از مردم خود که سرنگونی دولت حماس در غزه از طریق شوراندن مردم بر ضد حاکمان‏شان است. اسرائیل نه تنها در حفظ جان غیر نظامیان فلسطینی نکوشیده است، بلکه با بمباران بی هدف و سه سال بلوکه کردن نوار غزه برای یک و نیم میلیون فلسطینی بحرانی انسانی پدید آورده است.

با وجود همه تلفات جانی و ویرانی‏ای که اسرائیل به حماس تحمیل کرده است، آن‏ها هم‏چنان به مقاومت ادامه داده‏اند. حماس جنبشی است که مظلومیت، قربانی شدن و شهادت را ارج می‏نهد. 

 

 مرور مختصری بر کارنامه اسرائیل در طول چهار دهه گذشته، مخالفت با این داوری را دشوار می‏کند که اسرائیل تبدیل به دولتی رذل شده است که رهبران کاملا بی‏وجدانی دارد. 

این دولت رذل، از سر عادت قوانین بین المللی را نقض می‏کند. سلاح‏های ویرانگر جمعی دارد. و تروریست است. یعنی علیه غیر نظامیان و با اهداف سیاسی اِعمال خشونت می‏کند. 

هدف اصلی اسرائیل نه همزیستی مسالمت آمیز با همسایه فلسطینی‏اش، که سلطه نظامی بر منطقه است. و در این راه مدام به خطاهای گذشته خود با اشتباهات ویرانگر جدیدش دامن می‏زند.

 

منبع: روزنامه اعتماد ملی، 23 دی 1387.  (ترجمه‏ی فاطمه شمس.) 

 

  

    

 

 



نویسنده » والعادیات » ساعت 1:11 صبح روز سه شنبه 87 دی 24